Yer üzü yetim qalıb
kölgəm bir ağac boyu,
özümdən aralıda;
könlüm alışdı qəfil,
yandı da, qaraldı da;
dərimi çıxartılar,
dəyişdilər adımı;
mən bir ayrı dünyanın,
ayrı yerin adamı;
daha qanadlarımda,
qalmadı, bir lələk də;
bir yalançı nağılla,
qaldım üzü küləkdə;
ulduzların da şamı,
sönəcəkdi, bir azdan,
uzun, lap uzun bir qış
dönəcəkdi bu yazdan;
bax, payız yarpaqları,
harasından bükülür;
bulud-bulud kölgələr,
axşamlara çəkilir;
mən kimə üz tutacam,
qanadlarım göynəyir,
yuxumda dişsiz itlər,
əllərimi çeynəyir;
kölgəm məndən uzaqda,
kölgəm adam deyil ki;
birdən baxmaz üzümə,
Tanrı atam deyil ki;
yay da ötdü, beləcə,
payız bir ötüm qalıb;
tanrılar çıxıb gedir,
Yer üzü yetim qalıb.
Nazim ƏHMƏDLİ
pia.az