Yazıçı-publisist Mahir Qabiloğlu Azərbaycan prezidentinin qızı, Heydər Əliyev Fondunun vitse-prezidenti Leyla Əliyevanın növbəti şeirinin tərcüməsini təqdim edib
"Romada... Tozlu oturacaqda” adlı şeiri oxucuların ixtiyarına veririk.
(В Риме на грязной скамейке)
Noyabr... Qədim Roma –
Tozlu oturacaqda
əyləşmişəm sakitcə.
O başda da bir səfil
fikrə gedib, dinməyir,
təslimdir səssizliyə...
Görən nəyi düşünür –
nələr var ürəyində?..
Hiss edirəm uzaqdan,
Spirt, tütün qoxuyan,
Qəribə nəfəsini...
Üst-başından tökülən
çirkin üfunətini...
Bir ona baxıram mən,
bir də dönüb özümə.
Görəsən, bu səfildə
Nə doğma gəlir mənə?!.
Görən bezgindirmi o
Öz doğma həyatından..?
Yanımızdan ötənlər
süzürlər qaş-qabaqla;
Yenə baxıram ona,
sonra özüm-özümə
sual verib dururam:
-"Oxşarlıq varmı bizdə?”
Səfil yalan danışmır,
Yalandan uzaqdır o –
Oxşarıq buna görə?
Niyə yalan danışsın –
buna nə ehtiyac var?
Geriyə yol qapalı,
qarşıda uçurum var... –
İtirib olanını,
Tapmağasa həvəs yox...
Bir üzü var sadəcə,
iki üzə gərək yox...
Mürgüləyir sakitcə,
Xırıltı səsi gəlir. –
Anlamaq çətin deyil –
Həyatın qulu olan
Bütün insanlar yatır,
Yuxusuna bal qatır...
...amma özümlə onda
oxşarlıq axtarıram:
"Hardasa bənzərik biz!..”
Axır ki, sualıma
qısa cavab tapıram...
Noyabr... Qədim Roma...
Qocaman şam bağında
Tozlu oturacaqda
Əyləşmişəm sakitcə.
O başda da bir səfil
fikrə gedib, dinməyir,
Oturub kirimişcə...
Bu an hava dəyişir,
Külək cövlan eyləyir,
Bizi sovurub gedir...
Hardasa bənzərik biz!..
Digərxəbərlər
Populyar xəbərlər
