Qəşəm Nəcəfzadə yazır...
Dost-doğmaca əmim oğlu Bəybala lap uşaqlıqdan içəndi. Araq dəfələrlə onun kürəyini yerə vursa da, nənəmin, babamın köməyi ilə yenə durub ayağa. Bəybala tanrı bəxtəvəridir. Belə ki, nənəmlə babam qocalıq pullarını almaq və xərcləmək ixtiyarını əbədi olaraq ona əmanət eləyib. Bu pullar da gedir Bəybalanın ancaq yeyib-içməyinə.
Bəybala balacaboy turp kimi qırmızı oğlandı. Yerə vursan yer dağılar. Lovğalıqdan ayağı dolaşır. Babamla nənəm deyirdi ki, guya Bəybala nəslimizin yaraşığıdır. Ona görə onu əsgər qoymayıblar gedə, birdən nəslimizin yaraşığı it-bata düşər. Elə o vaxtdan Bəybala nənəmin-babamın hesabına yeyir kababdan, vurur araqdan.
Bəybalanın qara günləri o vaxt başladı ki, arağa və siqaretə öyrəşdi. Bir gün araqsız və siqaretsiz qala bilmədi. Babamla nənəmin qocalıq pulları onun siqaretinə və arağına çatmadı. Bəybala başladı başqalarından pul istəməyə. Nənəmlə babam dedi ki, Bəybalanı göz elədi. Onun içməyini camaatın gözü götürmədi.
Bu azmış kimi əvvəl babam, sonra nənəm köçdü dünyadan. Bəybala qaldı başsız. Hamımız düşdük Bəybalanın üstünə. Dedik, utanıb ölmürsən, bu yaşında araq içirsən, oğlundan, qızından xəcalət çəkmirsən. Bəybala bir yumub beş tokdü. Nənəmin, babamın ölmüş gününə, gör biz Bəybalaya nələr deyirik. Bəybala hər dəfə danlandıqdan sonra gedirdi nənəmin, babamın qəbrinin üstə ağlamağa.
O biri əmimoğlu mənə zəng elədi ki, bəs əmioğlu, Bəybalaya pul çatdıra bilmirik, arağı su kimi içir. Bakıda – Narkoloji dispanserdə tanışın varsa, Bəybalanı aparaq qoyaq ora.
Mən səhərisi getdim Bakı şəhəri rayonlarının birinin Narkoloji dispanserinə. Əmioğluna dedim ki, rayondan çıxın, gəlin filan yerə.
Dispanserin həyətinə girəndə vahimə məni bürüdü. Hər şey səssizlik içində boğulurdu. Bir-iki mərtəbəli köhnə tikililər mənə geridə qalmış bir dağ kəndinin xəstəxanasını xatırladırdı. Gözümə tək-tük adam dəyirdi. Nəhayət, həkimin otağını tapdım, içəri girmədim, dedim, Bəybala gəlsin, sonra.
Saat 12 olardı. Həkim otaqda zümzümə edir, o tərəfə, bu tərəfə gedir, hərdən çölə çıxır və hər çıxdıqca mənə deyir:
- Məni gözləyirsən?
- Hə, amma xəstəmiz rayondan gəlir, çatsın, sonra gələcəyik yanına.
- Ayrı gözləyən var?
Həkim cavab gözləməmiş özü çıxıb koridora göz gəzdirdi və gördü ki, məndən başqa heç kəs yoxdur.
Həkim arada bir yarımçıq araq şüşəsindən bir qurtum alıb, sonra turş alçanı elə dişləyirdi ki, marçıltısı boş koridorun o başına yağış səsi kimi yayılırdı.
Düşündüm ki, Bəybala bura gəlsə, deməli, başımıza daş düşdü. Bəybala yenə stəkana süzür, bu isə şüşəni başına çəkir.
Nə isə... Bəybala, əmimoğlanları, Bəybalanın bacıları düz saat 4-un yarısında gəlib çıxdılar dispanserə. Həkim Bəybalanı tutdu sorğu-suala. İçmək üçün pulu hardan alır, nə vaxt içir, kimlə içir, nə qədər içir və sair. Sonra həkim Bəybalanın göz dibinə, qulağına, əl barmaqlarına baxıb iki dərman yazdı. Birini səhər, birinini də axşam yeməkdən sonra iç – dedi.
Durduq ayağa. Mən də qabiliyyətimə uyğun 20 manat yavaşca stolun üstə qoydum, astaca sürüşdürdüm həkimin əlinə tərəf. Həkim pulu görən kimi daş atıb başını tutdu.
- Məni niyə təhqir edirsiniz. 20 manat nədir? Qəbulum 50 manatdır.
İki-üç dəfə mən pulu ona tərəf sürüşdürdüm, o da mənə tərəf.
Gördüm əmiqızlarımın yanında pərt oluram, keçdim əks hucuma.
Dedim: - ay həkim, sənin qəbulun var ki, 50 manat ola. Düz saat 12-dən burdayam, bir nəfər xəstə də gəlməyib yanına. Uçuq-sökük bir otaqda oturursan, aparatın yox, analizin yox, qəbul otağın yox, katibən yox, şəhər telefonun yox... Qadın alım, nə 50 manat? İkincisüi də bura dövlət xəstəxanasıdır.
Həkim dinmədi. Bəybala pulu götürüb basdı cibinə.
And açdi ki, əmoğlu bir də içən deyiləm.
Amma kənddən zəng eləyirlər ki, Bəybala yenə içir, axşamlar nənəmlə babamın qəbrinin üstə yatır.(kulis)
pia.az
Digərxəbərlər
Populyar xəbərlər
