-1714033690.jpg&h=280&w=360&sc=1&q=100)
Şeirlər vardır, yazıldığı gündən dillərə, könüllərə düşən... İllər ötüb keçsə də yaddaşın bir küncündə, dilin ucunda qalan...İnsan yaşa dolsa da heç zaman qocalmayan, hər zaman öz estetik təravətini saxlayan, vəsf etdiyi duyğular qədər təmiz, saf və əbədi olan şeirlər...
Ramiz Rövşən: "Toz"
Mən bir tozam
Göy üzündə
hərlənən bir tozam mən,
Göydən-yerə
Boylanan bir gözəm mən.
Mən bir gözəm
Kirpiyim yox, qaşım yox,
Mən bir gözəm,
Ayağım yox, başım yox.
Həsəd çəkib
İnsanına, heyvanına, quşuna,
Hərlənirəm bu dünyanın başına.
Bir nəhəng toz dənəsitək
Bu dünya da hərlənir
Min-min ulduz içində,
Bu dünyanın içi tozdu,
Bu dünya toz içində,
Aşağı da, yuxarı da
Tozdu, toz,
Bu dünyanın
əvvəli də,
axırı da
tozdu, toz.
Mən bir tozam, -
kim nə bilir, axı hardan qopmuşam,
Ya əvvəldən,
ya axırdan qopmuşam,
Yorulmuşam toz olmaqdan, ilahi,
Bədənsiz, cansız olmaqdan, ilahi.
Mən bir qadın bətninə yığılmaq istəyirəm
Bu dünyada
İnsan kimi doğulmaq istəyirəm.
Özümə can istəyirəm ətdən-sümükdən
Göz yaşından,
tərdən,
qandan,
ilikdən.
Mən bir tozam, azadam göy üzündə,
Nə olsun ki,
Azad deyil bir adam yer üzündə,
Sən bu cansız azadlığı
Gəl, məndən al, ilahi,
Tez ol məni qəfəsə sal, ilahi!
Nəfəssizəm –
Tez ol, mənə nəfəs ver,
Nəfəsimə
bədən adlı qəfəs ver,
Mənə səs ver, -
Səsə qəfəs ağız ver.
Mənə söz ver –
Sözə qəfəs kağız ver!..(kulis)
pia.az
Digərxəbərlər
Populyar xəbərlər
