Həyatımın 33 ilinə necə tüpürdüm?

Düz 33 ildir, müəllim işləyirəm. Hesabla bir qərinə eləyir. Saçlarıma dən düşüb. Bəlkə tabaşirin tozudur qonub saçlarıma. 33 ildir yaddaşımda uşaq səsləri rəqs eləyir. Sevincli günlərim də olub, acılı günlərim də

Hər şagirdin baxışı öz ailəsini, öz evini ifadə edir həmişə. Mənə sevinclə baxanı da görmüşəm, nifrətlə baxanı da.

Bəzən sənətimə indi məşhur iş adamları olan keçmiş sinif yoldaşlarım dırnaq arası baxıblar. Onların bir saat ərzində qazandıqlarını mən heç 3 aya qazanmamışam. Sabit maaşa öyrəşən adamam. Bəzən iki alan şagirdim 5 alan şagirdimə sonralar öz xarici maşınını yudurdub, özü də neçəyə, 10 manata.

Müəllimlər bayramı həmişə başımızın qaxıncı olub. Yüz yerdən sınmışam. Hara getmişəm, qapılar üzümə bağlanıb. “Müəlliməm” deyəndə qaş-qabaqlarını sallayıblar. Biliblər ki, məndən bir şey çıxmayacaq, yəni əlim cibimə getsə, uzağı 3-5 manat olacaq.

Az qala bizim Cəbiş müəllimə oxşayam... Sındığım, sarsıldığm günlərim çox olub. Sonuncu əməliyyatda bildilər ki, müəlliməm, həkimlərin kefi pozuldu..

Övladlarım dünyaya gələndə doğum evlərində heç üzümə baxmayıblar.

Sovet vaxt şagirdlərimlə pambıq yığmışam, taxıl və pambıq sahələrini alaq otlarından təmizləmişəm. Pambıq briqadiri orta təhsilli sinif yoldaşım idi, həmişə iki alardı, inşa yazıları məndən köçürərdi.

Bir dəfə şagirdlərimdən biri pambıq kollarını əzdiyinə görə haqqımda cinayət işi qaldırmaq istəyiblər. Xalq nəzarət komitəsinin sədri, birinci katib, rayon prokuroru, məhkəmə və qarşılarında ali təhsilli, qırmızı diplomlu, iki kitab müəllifi, boynu bükülü mən və bir də dil-qəfəsə qoymayan, Qılınc Qurban kimi kəsib-kiriməyən sinif yoldaşım briqadir. Görün, sinif yoldaşım birinci katibə nə deyir: Bu, hələ bilmir ki, xalq müəllimidir. Şagirdlərinə yaxşı nəzarət eləmir. Uşaqlar da pambıq kollarını doğrayır.

Katib qeyzlenir:

-Sənnənəm, bilirsən ki, müəllimlik necə şərəfli peşədir. Bəs sən alaq zamanı niyə qoyursan uşaqlar pambıq kollarını məhv etsinlər? Bayaq briqadir yoldaş dediyi kimi, sən xalq müəllimisən, sən belə edəndən sonra başqalarına nə deyək?

Kənarda dayanan şagirdlər və valideynlər pambıq sahəsində qurulmuş bu “məhkəməyə” tamaşa edirlər. Pərt olmuşam çox. Valideynlərin biri çıxış edir:

- Yoldaş katib, xalq müəllimi belə olandan sonra bəs biz kimə inanaq? Kimin dalınca gedək?

Elə pambıq kollarını yolan həmin valideyinin övladı idi.

Tər dabanımla gedir. Həyat yoldaşım kənardan qulaq asanların içərisindədir. Hələ iki kitabım, sevgi şeirlərim... hamsından bu saat xəcalət çəkirəm.

- Üzr istəyirəm, yoldaş katib, bağışlayın, bütün şagirdləri nəzarətdə saxlayacam ki, pambıq kollarını zədələməsinlər - deyirəm.

Katib: Cavan oğlansan, peşənin qədrini bil. Sən xalq müəllimisən.

Ürəyim çatladı onda. Uşaqlar cəmi 10 pambıq kolunu sındırmışdılar.

Aradan illər keçdi. İndi Bakıda müəliməm. Dərs dediyim təhsil ocağında tək-tük kişi müəllim var, hamısı qadındır. Həyat acıdır, saçlarım tabaşır tozu. Evim kitab, qoltuğum jurnal, ürəyim çat. Hara getdim müəllimdir - dedilər. Məni görüb üzlərini çevirdilər. Nə pul verəcək ki...

Heç vaxt Təhsil Nazirliyinə getməmişdim. O günü ürəklənib getdim. Orda kiçik bir şöbədə işləyən bir nəfərdən şeir müsabiqəsi ilə bağlı söz soruşacaqdım. Xahişim ancaq bu. Dedim necə olsa, bura özümünküdür. Başqa idarələr yaddı, təhsilə 33 ildir can qoyuram. Yəqin ki, 33 ili bilən kimi məni gülərüzlə qarşılayacaqlar. Nə isə, getdim, qapıda dayanan polisə dedim, 33 ildir..., polis sözümü kəsdi, ...ali kateqoriyalı müəllim..., yenə sözümü kəsdi, ...baş müəllim, bu dəfə qışqırdı, dayanın, görmürsən telefonda əsgər yoldaşımla danışıram. Yoldan keçənin biri səsə dayandı. Məni götürüb getdi Təhsil Nazirliyinin qəbul şöbəsinə. Qəbulda gözləyənlərin biri mənə dedi ki, dərdimi burda oturan qızların birinə deyim. Lazım olan adama zəng edib desinlər. O da səni qəbul eləsin.

Qızların birinə yaxınlaşdım, telefonda mesaj yazırdı. Dedim, mən 33 ildir..., qız sözümü tez kəsdi, dedi, əlində işi var, keçdim o birinə, xahiş edirəm, yuxarıda Azad müəllimə deyin ki, 33 il müəllim işləyən bir nəfər gəlib, qız dedi, yuxarı mərtəbələrə telefon xətləri bağlanıb.

- Bəs necə əlaqə saxlamaq olar?

Çiyinlərini çəkdi.

Keçdim o biri qızın qarşısına. Bu qız da yanında oturan qızla axşamkı toydan danışırdılar. Nə dedim, əliylə “gözlə” dedi. Yarım saat belə davam etdi.

Axırda lap ucadan danışmağa başladım, mən 33 ildir müəllim işləyirəm, ali kateqoriyalı müəlliməm, baş müəlliməm, metodist müəlliməm, Respublikanın Qabaqcıl Maarif Xadimiyəm, bura mənim nazirliyimdi.

Səsə polis gəldi. Qolumdan tutub çölə çıxartdı. Dedi, qışqırma. Binanı dörd dolandım. Qardaş, mən bu Təhsil Nazirliyinə açıq bir qapı tapa bilmədim.