Qəşəm Nəcəfzadə yazır
Bu dünyada hər şeyi görmüşdüm, təkcə bu yaxınlarda başıma gələn bir hadisədən başqa. Görmüşük ki, pullu bir adam müəyyən bir ərazini götürüb özəlləşdirir, taxıl, pambıq əkir, ev tikir, bağ salır, hər nə görürsə, öz işidir, müəyyən qanun çərçivəsində öz işlərini qurur. Bu ayrı bir məsələ...
Bir də görmüşük ki, şairin oğlu şair, həkimin oğlu həkim, professorun oğlu professor olur. Bu da yenə ayrı bir məsələ.
Bir də var ki, diş həkimi sənin ağzındakı dişləri özəlləşdirə. Əlqərəz, keçək əsas məsələyə. Kəndçimiz, həm bir az uzaq qohum, həm də tay-tuşum, məktəbdaşım bir diş həkimi var rayonumuzda. İnsafən, pis həkim deyil. Bizim kənddə arvadların hamısının dişi qızıldır. Hamısını da o düzəldib. Haqqında yaxşı sözlər danışırlar. Deyirlər ki, bir pis cəhəti var. Hirslidir. Əgər uşağın dişini çəkirsə, uşaq ağladısa, lap bərkdən hirslənir. Yeri gələndə, uşağı vurur. Böyüklərə də təpinir. Bizim tərəflərdə deyirlər ki, belə hirsli həkimlər savadlı olur, çox oxumaqdan, çox bilməkdən başlarında gərginlik yaranır. Məsələn, biz sadəcə, diş haqqında düşünürüksə, o gözün alt istiqamətində yerləşən dişin gözlə sinir əlaqələrini fikirləşir. Bu cür əlaqələri düşünmək həkimin sinirlərinə toxunur. Bir sözlə, seyid cəddinə inanan kimi, bizim tərəflərdə hamı həkimin hirsinə inanır. Sakit, təmkinli həkimi savadlı hesab eləmirlər. Bir sözlə, gərək həkim hirsli ola ki, savadlı ola.
Günlərin bir günü, ağıl dişimdən elə bir ağrı tutdu ki, az qala, ağlım başımdan çıxa. Dişim ağzımda qurd kimi ulayır. Həyətdə o yana-bu yana qaçıram. Bir yerdə dayana bilmirəm. Oturub qalxıram. Axırda yoldaşım dedi ki, daha niyə özünü öldürürsən, həkim qulağımızın dibindədi, get dişini çəkdir. Dedim, bu vaxt xəstəxana bağlanmış olar. Dedi, nə olsun, Məmməd həkim həyətində özünə elə bir diş kabineti düzəldib ki, özəl klinikalar onun yanında yalandır, dur gedək. Açığı ürəkləndim, Məmməd həkim özgə deyil, kəndçim, məktəbdaşım, uzaq qohum bir sözlə, tərəkəmələr demiş, öz əmioğlum.
Qapını döyürük. Məmməd həkim qapını açır. Qucaqlaşıb öpüşürük. Ünsiyyət yaratmaq üçün bir iki dost-tanış haqqında soruşuram. Suriyadan-zaddan söhbət salıram ki, aralıqda şirinlik yaransın. Məmməd həkimin fikri məndə deyil heç. Şkafın içində nəyisə eşələyir. Qəfil mən tərəfə çevrilir.
- Aç ağzını.
Məmməd həkim dişlərimə baxan kimi deyir, dur ayağa, mən sənin dişlərini çəkə bilmərəm.
- Niyə?
- Sən o qabaqdakı qızıl dişi hansı həkimə düzəltdirmisən?
- Elşən həkimə.
- Get Elşən həkim də sənin dişini çəksin.
- Sən onda rayonda yox idin.
- Gözləyəydin. Bəs o qızıl dişin yanındakı dişi kimə çəkdirmisən?
- Zaur həkimə.
- Get dişini Zaur həkim çəksin.
Nəsə, Məmməd həkim məni çıxartdı çölə. Tez qapını azca aralayıb Məmməd həkimə əmoğlu kimi yenə xahiş elədim ki, məni bağışla. Dişimi çək, ölürəm. İndən belə nə dişim var, sənə çəkdirəcəyəm.
Məmməd həkimin ağzı açıldı, nə açıldı.
- Sənin atanın, ananın, bacının, qardaşının dişlərinin hamısını mən çəkmişəm. sonra dişlərini qızıldan qoymuşam. Dayının, əminin dişlərini, bir sözlə, Nəcəfovların diş məsələlərini mən görmüşəm. İndi sən öz kəndçini, əmioğlunu burda qoyub, gedib yad oğlu yada iş gördürürsən.
Məmməd həkim qapını nətər çəkib örtdüsə, dişim ağrıdan hönkürdü. Bir də qapını azca araladım.
- Məmməd həkim, bağışla məni, söz verirəm ki, bütün dişlərim sənə çəkdirəcəm. Balaca iki oğlum bir qızım var, onların da dişləri sənlikdi, sən çəkib, sən düzəldərsən. Xahiş edirəm, çək mənim dişimi.
Məmməd həkim qapını yenə sərt şəkildə çəkib örtdü. Dişim qeyrətə gəlib susdu. Düşündüm ki, adam torpaq, mülk, obyekt özəlləşdirər, daha diş yox. Sən demə nəslimin dişlərini Məmməd həkim özəlləşdiribmiş. Biz də bunu hardan bilək? (lent.az)
pia.az
Digərxəbərlər
Populyar xəbərlər
